Time to say goodbye
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Yvonne
27 Augustus 2008 | Suriname, Paramaribo
In mijn vorige blog klonk het al een beetje door. Het afscheid was nabij. Nu ben ik bezig met het typen van mijn laatste blog hier in Suriname, aan de Soernawstraat 13 te Uitvlugt, Paramaribo.
Het is heel erg raar om te beseffen dat ik over 2 dagen weer op Nederlandse bodem sta. Het 'gewone' leventje gaat weer beginnen. Verhuizen, naar school gaan, solliciteren, socializen en ga zo maar door.
Heel lang wilde ik niet naar huis en wilde ik niet horen hoeveel dagen ik nog in Suriname zou blijven. Ik had het zo naar mijn zin dat ik helemaal niet aan naar huis gaan dacht. Ik ontmoette leuke mensen en op het werk merkte ik dat ik gewaardeerd werd. Niet alleen om wat ik deed, maar ook om wie ik was en dat voelde goed.
Nadat mijn ouders er waren en er dus een stukje 'thuis' naar Suriname kwam begon ik meer en meer te beseffen wat ik in Nederland had. Aan vrienden, familie, luxe, vrijheid...deze factoren zijn hier namelijk niet vanzelf sprekend. Vrienden en familie zitten op afstand, de luxe op het werk en op de weg (goede wegen) laat te wensen over en in opstand komen tegen het beleid van de overheid hier is geen goed idee.
Het waren onder andere deze dingen die mij deden verlangen naar mijn eigen land.
3 Maanden heb ik hier een super tijd gehad. Ik had een droom: ontwikkelingswerk doen, van betekenis zijn voor mensen zonder daar in geld iets voor terug te hoeven krijgen. Dit is gelukt en ik denk dat het zelfs nog beter was dan dat ik in de eerste instantie had verwacht. Ik heb het zo getroffen met de instellingen waar ik ben opgenomen. Als een tante, als familie. Geen wonder dan ook dat het afscheid me zwaar viel. De liefde die je aan de kinderen en bewoners geeft, krijg je dubbel en dwars terug. Als in een lach, als in een 'God zegen je'. Beide zijn zo ontzettend waardevol. Een herinnering om nooit meer te vergeten!
Als laatste wil ik graag alle mensen bedanken die mij zo ontzettend trouw hebben gevolgd op deze site. Ik vond het echt ongelooflijk hoeveel mensen mijn avonturen hebben willen lezen. Ik hoop dat jullie een snufje mee hebben kunnen krijgen van de Surinaamse cultuur. Het is een heerlijke, gastvrije, niet-rasistische en vooral relaxte cultuur. Een cultuur om voor altijd de goede dingen van mee te nemen!
Nogmaals bedankt voor het lezen en tot in Nederland.
Liefs
Yvonne
Het is heel erg raar om te beseffen dat ik over 2 dagen weer op Nederlandse bodem sta. Het 'gewone' leventje gaat weer beginnen. Verhuizen, naar school gaan, solliciteren, socializen en ga zo maar door.
Heel lang wilde ik niet naar huis en wilde ik niet horen hoeveel dagen ik nog in Suriname zou blijven. Ik had het zo naar mijn zin dat ik helemaal niet aan naar huis gaan dacht. Ik ontmoette leuke mensen en op het werk merkte ik dat ik gewaardeerd werd. Niet alleen om wat ik deed, maar ook om wie ik was en dat voelde goed.
Nadat mijn ouders er waren en er dus een stukje 'thuis' naar Suriname kwam begon ik meer en meer te beseffen wat ik in Nederland had. Aan vrienden, familie, luxe, vrijheid...deze factoren zijn hier namelijk niet vanzelf sprekend. Vrienden en familie zitten op afstand, de luxe op het werk en op de weg (goede wegen) laat te wensen over en in opstand komen tegen het beleid van de overheid hier is geen goed idee.
Het waren onder andere deze dingen die mij deden verlangen naar mijn eigen land.
3 Maanden heb ik hier een super tijd gehad. Ik had een droom: ontwikkelingswerk doen, van betekenis zijn voor mensen zonder daar in geld iets voor terug te hoeven krijgen. Dit is gelukt en ik denk dat het zelfs nog beter was dan dat ik in de eerste instantie had verwacht. Ik heb het zo getroffen met de instellingen waar ik ben opgenomen. Als een tante, als familie. Geen wonder dan ook dat het afscheid me zwaar viel. De liefde die je aan de kinderen en bewoners geeft, krijg je dubbel en dwars terug. Als in een lach, als in een 'God zegen je'. Beide zijn zo ontzettend waardevol. Een herinnering om nooit meer te vergeten!
Als laatste wil ik graag alle mensen bedanken die mij zo ontzettend trouw hebben gevolgd op deze site. Ik vond het echt ongelooflijk hoeveel mensen mijn avonturen hebben willen lezen. Ik hoop dat jullie een snufje mee hebben kunnen krijgen van de Surinaamse cultuur. Het is een heerlijke, gastvrije, niet-rasistische en vooral relaxte cultuur. Een cultuur om voor altijd de goede dingen van mee te nemen!
Nogmaals bedankt voor het lezen en tot in Nederland.
Liefs
Yvonne
-
27 Augustus 2008 - 06:57
Nusa:
Jaaah!! nog maar 2 nachtjes slapen. Kan nu echt niet meer wachten hoor! ;-)
Kus -
27 Augustus 2008 - 07:50
Lilian En René:
Deze mooie ervaring neemt niemand je meer af! Het zal van betekenis zijn/blijven voor de rest van je leven. Het is waardevol geweest, zeker ook voor jouw persoonlijke ontwikkeling!
Een heel goede reis en volgens mij wordt vol ongeduld op jouw thuiskomst gewacht!
Tot zondag, Lilian -
27 Augustus 2008 - 09:05
Suzie:
Tot over 48 uur! -
27 Augustus 2008 - 12:42
Co En Ben :
Tot heel snel zientjes
love you -
27 Augustus 2008 - 18:21
Paulien:
Hoi Yvonne, goeie terugreis! -
27 Augustus 2008 - 19:21
Mijdrechterthes:
Yvonne, ook wij wensen je een goede terugreis en tot zondag !
Jannie, Saskia, Patrick en Peter -
30 Augustus 2008 - 09:21
Marloes:
He Yvon,
Ik heb nog geen internet in mijn huisje, dus ik lees vandaag pas dat je gewoon al weer op nederlandse bodem bent. Wat raar, en wat gaat de tijd snel dan he? Ik was al helemaal gewend aan het lezen van de mooie avonturen..
Als je bij bent gekomen en weer bent gewend aan de gejaagde leefsfeer in NL, dan spreken we een keer wat af.. wil alles weten :)
Liefs, Marloes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
