Daar ben ik weer!!!

Hallo allemaal,

Wat leuk een reactie van mijn oma. Heel handig natuurlijk dat internet, maar oudere mensen kijken hier iets minder op. Mooi dat iemand hun het kan laten zien.

Met het werk gaat het heel erg goed. In het huis met de gehandicapten heb ik mijn eerste tekening ontvangen van een bewoner. Ik had met een bewoner er eentje voor Marloes gemaakt en spontaan kreeg ik een andere aangeboden. Ik heb dus nu een heel mooi huis met vijver en een boom op mijn kamer hangen.
Verder had ik gisteren een echt kippenvel moment. Een bewoner (waar ik al eerder over schreef) kan eigenlijk heel erg weinig. Hij praat bijna niet en als hij praat is het onverstaanbaar. Het is dus heel moeilijk om echt contact met hem te krijgen. Toen ik gisteren halverwege de dag binnenkwam, ik had hem toen nog niet gezien, begon hij helemaal te stralen. Ik kon zien dat hij het leuk vond dat ik er was. Hier kreeg ik echt kippenvel van. Dat je al na zon korte tijd een reactie bij mensen los kan maken.
In het Lotjeshuis hebben we voor het eerst kinderen apart meegenomen naar de spellenkamer om individueel mee te werken. Dit is voor de kinderen veel rustiger en zo kan je individueel een beetje een band met ze opbouwen.
Ik merk dat ik een beetje als de tanti's aan het praten ben. Zinnen kort houden en eigenlijk op z'n Surinaams praten. Dit werkt wel heel goed. Ze luisteren nog niet altijd, maar ik heb wel iets meer overwicht. Het is wel lastig met de kleintjes. Als de groten buiten in de speeltuin zijn kan je je richten op de kleinere en dit is wel erg fijn. Zo kan je ook hun individuele aandacht geven. Voor de speel en leerkamer zijn zij namelijk vaak nog te klein.

Dinsdag was een nationale vrije dag. wij waren ook vrij (zijn in plaats van dinsdag vrjdag gaan werken) en zijn naar de stad gegaan. In de palmentuin (bekend van eerdere foto's) stonden allemaal kraampjes opgesteld en je kon eten krijgen in overvloed. Veel mensen staan hiervoor twee weken lang in de keuken. Met Keti Koti wordt de onafhankelijkheid van de creolen gevierd en dit jaar was het 125 jaar. Extra feest dus. Op de foto's is een overzicht van de palmentuin te zien en een Surinaamse draaimolen. Deze is niet autonatisch maar wordt nog aangelopen.

Maandag gaan we verhuizen. Ik krijg een soort van eigen appartement. Ik zou een kamer van 40m2 krijgen met een balkon maar dit is iets veranderd. De meneer van de organisatie had gevraagd aan ons of wij in een ander huis wilden gaan kijken omdat er mensen aan de Willem Anthonylaan voor een jaar hadden bijgeboekt. Dit was natuurlijk voor hem erg voordelig. Nu krijg ik dus een appartement. Alles voor mijzelf, een keuken, douche, toilet, aparte slaapkamer. Echt heel goed ziet het eruit. Ik heb wel mooi wat van de prijs af kunnen krijgen, omdat Marloes hetzelfde krijgt en best veel minder betaald. Whoeiiii.

Het adres wordt nu:
Soernawstraat 13
(Zijstraat Verlengde Gemenelandsweg)
Uitvlugt
Suriname
Hier kunnen kaarten heengestuurd worden. Alleen als iemand een pakje wil sturen, wat niet door de bus kan, mag dit naar het oude adres. Maar dit verwacht ik niet hoor.

Gisteren hebben we bij Moen en Mila gebarbequed (schrijf je dat zo?).
Heerlijk gegeten, vooral veel kip en lekker gekletst.

Waarschijnlijk gaan we over twee weken een uitstapje maken naar Kalibi. Een strand met heel veel schildpadden en dit is een must-see!
Eigenlijk wilden we dit doen met mijn ouders en tante en oom, maar dit is dan niet meer goed te zien en dat zou jammer zijn.

Er wordt hier trouwens een nummer helemaal grijs gedraaid door de
Surinaamse bevolking. (eigenlijk twee) en ik weet zeker als ik deze zou horen als ik terug ben, ik meteen aan Suriname terug zou denken...maar zo ver is het gelukkig nog lang niet...haha!
Uit de film: Race
Pheli Nazar
en
Yes-R
Uit elkaar

Nou, dit was het even voor nu. Ik geniet hier echt volop. Ik heb het naar mijn zin en als ik af en toe van Marloes opvang over hoeveel weken we naar huis gaan, houd ik mijn oren dicht. Dit wil ik helemaal niet weten!

Vanaf volgende week of de week daarop draadloos internet!

Lieve groetjes en een dikke knuffel van Fonnie.