Update vanuit een heerlijk land...

Hallo lieve mensen,
hier weer even een update vanuit het heerlijke Suriname.
Superleuk dat jullie allemaal blijven reageren. Zelfs mijn oma heeft een berichtje achtergelaten. Zo bijzonder!

Afgelopen maandag zijn we met een van de tweeling (kan ze nog steeds niet uit elkaar houden) naar de Hindoestaanse tempel geweest. We moesten een hoofddoekje dragen en een rok.
Het was een kleine tempel voor mensen die in de buurt wonen. Het duurde even voordat de dienst begon omdat de priester er nog niet was en de tempel nog niet vol genoeg zat. Na even gewacht te hebben begon de dienst. Net zoals in de kerk zit je op banken in een rij en gaat er iemand voor. Deze man begon eerst met bidden naar de goden die allemaal op het altaar staan met hun gezichten naar de tempelgangers. Zo uit mijn hoofd zijn het er een stuk of 10. Allemaal met andere namen en krachten.
Nadat de priester (uiteraard in het hindoestaans) gepreekt had begon de godenverering. Iedereen die wilde kon bij een god bloemen neerleggen en zich laten zegenen door deze god.
Deze zegening ging gepaard met ongeveer zes slagen op twee grote, soort van, gongen en een geschel van twee hoornblazers. Heel indrukwekkend vond ik dat om te zien en te horen.
Aan het eind van de dienst gingen ze rond met een bakje met een kaarsje erin. Het was de bedoeling dat je hier 1srd in deed voor de onkosten van de tempel. Je moest het geld erin leggen nadat je het drie keer boven de kaars had gedraaid. Daarna hield je je handen erboven en "besprengelde" je jezelf met de geur van de kaars. Als je dit had gedaan, had je een zegening ontvangen. Verder werd er nog gezongen en gebeden. Bidden doen ze hier met de handen plat tegen elkaar aan houden en de toppen van de vingers naar boven. Aan het eind krijgt iedereen een zakje met lekker eten mee naar huis.
Al met al een heel bijzondere ervaring geweest!

Op de werkplekken gaat het nog steeds er goed. In het huis voor lichamelijk gehandicapten zijn ze helemaal gek van voorlezen. Dus dat is wat wij erg veel doen. Vaak om de beurt een hoofdstuk. Ze zijn nu helemaal gek van een verhaal over 4 kinderen en een hond die allerlei avonturen beleven. Alleen de laatste twee hoofdstukken moeten nog gelezen worden dus de ontknoping komt er snel aan. Verder is wandelen nog steeds een favoriet onderdeel en iedereen wil ook graag zwemmen. Dit kan niet altijd, maar aankomende week moet ik er toch weer aan geloven ben ik bang.
Ik ben van plan om binnenkort eens op een zondag mee te gaan met hun naar de kerk. Ik ben wel benieuwd of het hier hetzelfde gaat als in Nederland en de kinderen vinden het ook heel leuk als ik mee zou gaan.

De namen in het Lotjeshuis gaan wel steeds beter maar toch is het af en toe nog moeilijk om te onthouden. Namen als: Roebinjo, Stefanitjo, Faith, Lea, niet echt namen die hier erg veel voorkomen. Het is wel zwaar om daar te werken en een halve dag is dan ook mooi zat. Toch denk ik dat ik nog eens ga vragen om een hele dienst mee te draaien, of een middagdienst. Gewoon om te kijken hoe het dan daar gaat.

Ik was tot gisteren nog niet bang geweest in Suriname...Alleen toen maakte ik iets mee waarvan ik wel even stond te trillen. Ik ging even kijken bij het dichtsbijzijnde zwembad maar uiteraard belande ik in een enorme regenbui. Ik had wel een plu mee, maar ook een plu helpt niet tegen die enorme hoeveelheid water die hier naar beneden komt. Ik ging dus even schuilen bij een supermarktje. Ik zag verderop een man aankomen die wel een beetje in de war leek. Hij praatte tegen niemand en liep een beetje te zwaaien met zijn armen. Deze types lopen hier wel vaker rond dus ik maakte me niet zoveel zorgen. Hij kwam de richting van de supermarkt uit en was druk aan het gebaren. Opeens voelde ik een stomp tegen mijn arm. Hier heb ik niet op gereageerd. Er stonden andere mensen bij dus veel kon me niet gebeuren. Ik lette op hem maar niet in het bijzonder. Opeens zag ik dat hij een pistool (of hij nep of echt was kon ik niet zien) in zijn hand had en deze tegen zijn hoofd aanzette. Daarna begon hij er weer wild mee te zwaaien. Op dat moment zat het hard wel even in mijn keel. Ik probeerde rustig te blijven en andere mensen gingen de politie bellen. (tenminste dat denk ik want ze praatten in het Hindoestaans). Na nog ongeveer 5 minuten daar gestaan te hebben ben ik verderop naar een andere supermarkt gelopen (het goot nog steeds). Ik dacht dat als ik meteen weg zou gaan hij wel eens achter me aan zou kunnen komen. Ik bleef in de gaten houden of het allemaal wel goed ging, maar ik zag geen rare dingen en hoorde geen knallen. Toen het droog was ben ik verder gelopen en toen ik terugkwam was hij weg. Alles is goed gegaan, maar toch was het wel even angstig.

Volgende week ga ik naar Kalibi. De trip is geboekt. Ze zijn allemaal wel erg duur, maarja, je bent niet ieder jaar in Suriname....al hoewel;)
Donderdag gaan we om 08.00uur weg en vrijdag komen we om 18.00uur terug. Pontio's (zie foto) en petjes zijn ingeslagen. Die laatste ook erg goed voor een bad hairday trouwens. Ik ga straks naar de kapper. Maak wel even en foto van mijn nieuwe kapsel.

Vorige week berichtte ik dat mijn tante bevallen was van een meisje. Deze week kan ik mededelen dat klasgenoten Marieke en Niels een jongen hebben gekregen. Dante. Al dat babynieuws doet me goed. Als ik terugkom mag ik nog op kraambezoek wat ik met heel veel liefde ga doen!

Als laatste kan ik mededelen dat ons internet nog niet in zicht is. Surinamers en afspraken dat gaat gewoonweg niet samen. Onze verhuurder baalt er verschrikkelijk van, ook omdat vanaf vanavond 6 mensen de bovenverdieping gaan bewonen. nog meer mensen zonder internet dus.
Ik had gister even op de site van casacama gekeken (de site voor kamerverhuur in Suriname) en ik zag dat mijn kamer veel duurder is dan waar ik voor betaal. En dan bedoel ik echt veel duurder.
Ik mag in mijn handen knijpen.

Nou lieve mensen. Volgende week een nieuwe update en als het goed is foto's van de schildpadden!

Dikke kus voor iedereen en tot spreeks/mails/bels/skypes!!!

Fonnie